'Eerste keren'

Als beginnend motorrijder (zonder autorijbewijs) heb ik het afgelopen jaar veel 'eerste keren' gehad: eerste keer zelf rijden op een motor, eerste keer zelf rijden op de ring, eerste keer harder dan 80, harder dan 100, harder dan 120, eerste keer tanken, eerste keer keihard zingen op de motor, eerste keer van Groningen naar Friesland rijden. Inmiddels ken ik de route Groningen-Friesland goed. Vandaag volgde ik wederom deze route naar mijn 'roots'. Een prachtige rit met stil, warm herfstweer en -kleuren. In Suwâld, waar ik ben opgegroeid, een heerlijke rit op mijn paardje en genieten van de zon. Daarna groenten plukken van de moestuin die zich bevindt op de plaats waar mijn grootouders woonden. Spinazie met oude wortels: nog gepland door mijn Pake van vaders kant.

Daarna naar de familiewortels van moeders kant: op bezoek bij mijn Beppe. Op de terugweg nam ik een stukje route die voor velen 'een eerste keer' zal zijn: het pas geopende eerste deel van de nieuwe Centrale As. De Centrale As heeft heel wat stof doen opwaaien in Friesland. Veel tegenstanders, discussies, brieven, belangengroepen en meer. Maar de bouw van deze nieuwe verbinding van Dokkum naar de A7 is toch doorgegaan. Voor mijn familie, en vooral voor Pake en Beppe, betekende de Centrale As een gedwongen verhuizing. Hun boerderij, oud familie-bezit, moest wijken voor een viaduct. Ze lieten een prachtig, nieuw huis bouwen en Pake had er vrede mee. Zijn wens: dat hij het eindresultaat, de nieuwe weg, zou zien. Het mocht niet zo zijn... Vanavond reed ik op de Centrale As. Benieuwd naar het eindresultaat van de ingrijpende veranderingen van deze plek. Viaduct 'Doniaweg 2015', niet te missen. En daar was weer een 'eerste keer', onverwacht: tranen op de motor.